Lista 10 zaskakujących rzeczy o ogonie psa. 1. Ogon psa służy do rozprowadzania “zapachu spod ogona”. W okolicach odbytu i ogona zlokalizowane są gruczoły, które wydzielają feromony. A feromony to takie substancje chemiczne, które służą Fafikom do przekazywania ważnych informacji o np.: zdolnościach do konkurowania, które Inflection of szczurzy‎ (neuter nominative/accusative/vocative singular; nv nominative/accusative/vocative plural) This is the meaning of szczurzy: szczurzy (Polish) Adjective szczurzy. of or pertaining to rats; ratlike; Related words & phrases. szczur Może służyć do walki (obrony), tak jak u legwanów zielonych czy niektórych dinozaurów (np. ankylosaurów). Pomaga też utrzymywać równowagę np. kotom chodzącym po płocie lub pomaga przy skakaniu z gałęzi na gałąź np. małpom. Do tego dochodzą funkcje sygnalizacyjne, a u zwierząt wodnych lokomocyjne. Przykłady zastosowań Vay Tiền Nhanh. Ogony są tak różne, jak różne są psy. Cienkie i grube, długie i krótkie, proste i zakręcone. Wygięte na bok, a nawet skręcone jak korkociąg. Wiele różnic między nimi można wytłumaczyć zasadami genetyki. Największą zagadką jest to, że psy noszą je na różne sposoby – wysoko nad głową lub opuszczone. Tajemnica zadartych ogonów Wilki zadzierają ogony tylko wtedy, gdy są silnie pobudzone. Zazwyczaj jednak wilcza kita swobodnie zwisa. Wydawałoby się więc, że również psy – podobnie jak ich przodkowie – powinny mieć ogony opuszczone. Tymczasem dla psa domowego charakterystyczne jest trzymanie ogona w górze. W kynologii określa się taki ogon jako „wesoło noszony”. Nie musi to jednak wcale oznaczać, że pies jest w pogodnym nastroju. Najbardziej typowe psie ogony są zakręcone na grzbiet, jak u szpiców, albo zadarte do góry, jak u większości kundelków. Naukowcy nie wyjaśnili dotąd, czy takie ogony się do czegoś psom przydają. Być może są przypadkową cechą towarzyszącą udomowieniu, pojawiły się bowiem także u lisów, które zaczęto selekcjonować pod kątem przyjaznego nastawienia do człowieka. Hodowcy „nadali” niektórym rasom ogony opuszczone, ale nawet w przypadku psów od lat ukierunkowanych na ich niskie noszenie, jak np. collie, często niesfornie zadzierają się do góry. Selekcja hodowlana w rasach, w których wymaga się opuszczonego ogona, to ciągła walka z tą tendencją. Wzorzec a prawdziwy ogon Tę walkę hodowcy czasem przegrywają – zwłaszcza jeśli wzorzec rasy mocno odstaje od rzeczywistości. Tak było np. w wypadku rzadkiej węgierskiej rasy pasterskiej – mudi. Wzorzec dopuszczał zarówno ogony naturalnie krótkie (jej przedstawiciele często się z takimi rodzą), kopiowane, jak i długie. Mimo to prawie wszystkim mudi urodzonym z długimi ogonami obcinano je. Z tego powodu nikt tak naprawdę nie wiedział, jaki jest w rzeczywistości typowy dla mudi sposób trzymania ogona. Wzorzec wymagał jednak, aby długi ogon był noszony poniżej linii grzbietu. Kiedy coraz więcej krajów wprowadzało zakaz kopiowania, także hodowcy węgierscy zaczęli częściej pozostawiać ogony w stanie naturalnym. I wtedy się okazało, że prawie żaden z długoogoniastych mudi nie nosi ogona nisko – najczęściej były zakręcone i tworzyły prawie okrąg. W tej sytuacji węgierski klub rasy podjął jedyną słuszną decyzję: zmienił zapis we wzorcu, który wymaga teraz ogona wygiętego nad grzbietem. Bezsensowne byłyby bowiem próby naginania ogonów mudi do wymyślonego wzorca. Podobnie jak u mudi, również w przypadku polskich owczarków nizinnych dostosowano zapis we wzorcu do rzeczywistości. Obecnie każe on PON-om nosić ogon wesoło nad grzbietem, choć nie powinien być on zakręcony ani położony na nim. Wciąż jeszcze natomiast wymaga się ogona trzymanego poniżej linii grzbietu u welsh corgi pembroke, co w większości przypadków niezbyt przystaje do realiów. Być może za jakiś czas także ten wzorzec zostanie zweryfikowany. Zbyt krótki stanowi problem O szkodliwości obcinania ogonów powiedziano już wiele. Okazuje się jednak, że nawet naturalnie skrócony ogon może przysporzyć psu problemów. Zwłaszcza jeśli jest zbyt krótki. Typowy ogon ma przeciętnie 20-23 kręgi, ale może liczyć ich nawet 26. W miotach niektórych ras rodzą się jednak również szczenięta z ogonem nie w pełni rozwiniętym. Ogony buldogów i boston terrierów są w różnym stopniu skrócone, a często dodatkowo spiralnie skręcone. W wypadku niektórych innych ras (np. entlebucher, schipperke, spaniel bretoński, hiszpański pies dowodny, owczarki: australijski, chorwacki, pirenejski, węgierski mudi, polski nizinny, welsh corgi pembroke) skrócenie ogona dotyczy tylko niektórych szczeniąt z miotu. Aby się takie w ogóle urodziły, przynajmniej jedno z rodziców musi mieć genetycznie skrócony ogon. Skrócenie tego typu występuje przede wszystkim u ras pasterskich. Ich potomkowie mogą w ogóle nie mieć ogona lub mieć krótszy tylko o jedną czwartą jego pełnej długości. Taki skrócony ogon nigdy nie bywa razie gen odpowiedzialny za skrócenie ogona wykryto tylko u corgi. Przez krzyżówkę międzyrasową wprowadzono go do brytyjskiej populacji bokserów. Nie pozwala on jednak wyhodować bokserów wyłącznie z krótkimi ogonami – nawet z obojga rodziców o skróconych ogonach i tak statystycznie urodzi się jedna trzecia psów z ogonami długimi. Badania wykazały, że psy z naturalnie skróconym ogonem nie mają żadnych deformacji wyższych odcinków kręgosłupa. Do takiej deformacji może się jednak przyczynić selekcja w celu otrzymywania coraz krótszych ogonów. Kiedy zaczęto dobierać do hodowli buldogów francuskich i boston terrierów psy o coraz krótszych ogonach, zaobserwowano częstsze deformacje kręgosłupa. Pies zupełnie pozbawiony ogona może też mieć problemy przy wypróżnianiu się. Dlatego ogon powinien mieć przynajmniej dwa kręgi. Ogon zagrożony Ogon może być także obiektem rozładowywania napięcia przez psy znudzone lub znerwicowane. Na wygryzanie go czy łapanie w zęby może oczywiście wpływać świąd czy szczenięce pragnienie zabawy, właściciela powinno jednak zaniepokoić, jeśli pies uparcie powtarza te zachowania. Najlepiej odwracać jego uwagę od ogona, dając mu jakieś zajęcie i poświęcając mu więcej czasu. Jeśli jednak to nie pomoże, potrzebna będzie rada specjalisty od zachowań zwierząt. Innym problemem jest przypadkowe kaleczenie ogona, np. przez uderzanie nim w szaleńczej radości o sprzęty. Do takich urazów dochodzi czasem u krótkowłosych psów dużych ras o długich, mocnych ogonach, takich jak dogi niemieckie – szczególnie jeśli przebywają one w niewielkich pomieszczeniach. Pozostaje wtedy chyba tylko przeprowadzka do większego mieszkania. Bo przecież nie pozbawimy psa powodów do radości… Niedoczynność tarczycy u psa Czy wiesz, że wbrew panującej opinii niedoczynność tarczycy, występująca u ludzi, dotyczy także zwierząt towarzyszących? Z tego artykułu dowiesz się jakie są przyczyny niedoczynności tarczycy u psa, jak rozpoznasz ją u swojego pupila, oraz jak wygląda leczenie tego schorzenia. Sprawdź czy Twój pies ma predyspozycje do niedoczynności tarczycy – to bardzo poważne tarczycy coraz częściej rozpoznawana jest u psów, natomiast u kotów występuje niezwykle rzadko. W wyniku niedostatecznego wytwarzania hormonów dochodzi do zmniejszenia tempa metabolizmu. Zazwyczaj obserwujemy wówczas: ospałość,spowolnienie,otyłość,wyłysienia. Na szczęście objawy chorobowe można zatrzymać, a nawet cofnąć poprzez suplementację hormonów tarczycowych. Niedoczynność tarczycy najczyściej dotyka rasy psów: labrador retriever,bokser,golden retriever,beagle,sznaucer miniaturowy,dog niemiecki. Niedoczynność tarczycy u psów przyczynyNiedoczynność tarczycy u psa objawyDiagnostyka chorób tarczycyNiedoczynność tarczycy u psa leczenie Niedoczynność tarczycy u psów przyczyny Rodzaje niewydolności tarczycy u psów opracowano na podstawie umiejscowienia zaburzenia. Najczęściej obserwuje się: postać pierwotną,postać wtórną,rzadziej postać trzeciorzędową,niedoczynność tarczycy na tle innych zaburzeń. Przyczyny choroby, które prowadzą do powstania danego nieprawidłowego funkcjonowania gruczołu zostały przedstawione w tabeli poniżej: Najczęstsze przyczyny niedoczynności tarczycy u psa PierwotnaWtórnaTrzeciorzędowaInneWrodzony niedorozwójKarłowatość przysadkowaZaburzenie wydzielania tyreoliberynyNiedobór joduZanik na tle zapalenia limfocytarnegoNowotwór przysadkiZaburzenie przekształcania T4 w T3NowotworyZespół eutyreozy chorobowejZaburzenia białek wiążącychUsunięcie chirurgiczne gruczołuRadioterapiaOporność tkankowaLeki przeciwtarczycoweTorbiel przysadki U kotów niedoczynność tarczycy jest najczęściej skutkiem: usunięcia obu płatów tarczycy,leczenia radiojodem,przedawkowania leków hamujących tarczycę. Bardzo rzadko występuje postać pierwotna, spowodowana zaburzeniem rozwoju gruczołu lub zaburzeniem wbudowywania jodu. Objawy niedoczynności tarczycy u psów są charakterystyczne dla zmniejszonego metabolizmu i pojawiają się w średnim wieku, czyli około 4-6 lat. Występuje tu między innymi: ospałość,otyłość,nietolerancja na zimno – ciągłe „trzęsienie się”,zaburzenie zachowania,u kotów bardzo często występuje brak apetytu oraz łaknienia. Najbardziej charakterystyczne są objawy dermatologiczne, ponieważ pies/kot posiada symetryczne wyłysienia na tułowiu. Braki w okrywie włosowej pojawiają się też na końcówkach ogona – tak zwany szczurzy ogon (pies), na uszach, bocznych częściach szyi, brzuchu (kot). Zaobserwować można również: przebarwienia skóry,łojotok,suchy lub późno odrastający włos. Specyficzne są również zmiany w narządzie wzroku: opadnięcie powieki,zapalenie naczyniówki,owrzodzenie rogówki,odkładanie się lipidów w rogówce. Dodatkowo obecne są objawy układowe dotyczące układu krążenia, takie jak: spowolnione bicie serca,niemiarowe uderzenia serca. Ze strony układu rozrodczego obserwuje się: niepłodność,spadek popędu płciowego,brak rui,zanik jąder. U większych psów występują: niedowłady (neuropatia tarczycowa),porażenie krtani,porażenie nerwu twarzowego (są pozbawione mimiki),zaburzenie oddawania moczu. Bardzo rzadko schorzenie to występuje u szczeniąt lub kociąt. Jeśli już jednak wystąpi, taki stan określa się jako kretynizm. Szczenięta/kocięta takie mają nieproporcjonalną budowę ciała, szeroką dużą głowę, krótkie kończyny, kwadratowy tułów. Diagnostyka chorób tarczycy Chora tarczyca u psa – diagnostyka W celu rozpoznania chorej tarczycy u psa wykonuje się oznaczenie poziomu hormonów tarczycowych. Dodatkowo można wykonać badanie morfologiczne oraz biochemiczne krwi, które wraz z objawami klinicznymi da nam pełny obraz stanu klinicznego zwierzęcia. W przypadku niewydolności gruczołu występuje spadek poziomu hormonów tarczycowych. Pamiętaj, że nigdy nie należy oceniać funkcjonowania gruczołu tarczowego na podstawie oznaczenia jednego poziomu hormonu lub samego badania podstawowego krwi. Interpretację wyników należy zostawić lekarzowi weterynarii. Niedoczynność tarczycy u psa leczenie Rokowanie psów z niedoczynnością tarczycy zależy od przyczyny, ale zazwyczaj jest ono dobre. Okres przeżycia psa/kota odpowiednio leczonych jest taki jak w populacji zdrowej. Leczenie opiera się na doustnym podawaniu tabletek zawierających lewotyroksynę w dawkach 10-20µg/kg 2 razy dziennie. Lewotyroksyna jest lekiem z wyboru, który powinien przywrócić prawidłowe wartości hormonów. Można również stosować trójjodotyroninę w dawce 6-8µg/kg 3 razy dziennie oraz suplementować jod. Leczenie hormonami należy kontynuować przez przynajmniej 6-8 tygodni przed ostateczną oceną skuteczności, lecz poprawę stanu klinicznego widać już w pierwszym tygodniu leczenia. Kontrola reakcji klinicznej, polega na określeniu poziomu hormonów tarczycowych 4-8 tygodni po rozpoczęciu leczenia. Ważne jest to, aby badanie przeprowadzić 4-6h po podaniu lewotyroksyny. Takie badanie pozwoli lekarzowi weterynarii określić, czy dawka podawanego hormonu jest wystarczająca. Podsumowanie Jak postępować z psem z niedoczynnością tarczycy? Obecnie występuje duża populacja psów z klinicznie stwierdzoną niedoczynnością tarczycy, natomiast koty z tą jednostką chorobową należą do rzadkości. Należy pamiętać, że są różne przyczyny wystąpienia niewydolności gruczołu, dlatego nie wolno kierować się tylko wiekiem zwierzęcia przy podejrzeniu tej jednostki chorobowej. Obraz kliniczny z samego początku może nie być charakterystyczny, lecz przy wykonaniu niezbędnych badań szybko można postawić diagnozę i zastosować leczenie. Przy stosowaniu się do zaleceń lekarza, stan kliniczny zwierzęcia utrzymuje się na bardzo dobrym poziomie, objawy kliniczne ustępują bardzo szybko, a komfort życia naszego pupila jest zadowalający. Myślę, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak rozpoznać niedoczynność tarczycy u swojego psa i podejmiesz niezbędne kroki, jeśli pojawi się podejrzenie tej choroby. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, zachęcam do komentowania artykułu. Dzień dobry! Mój pies ma 3 lata, jest to mieszaniec wilczarza irlandzkiego, masywny waga ok 60/70kg. Problemy ze skórą zaczęły się ok 1, 5 roku temu. Byłam u kilku lekarzy, ale żaden nie potrafił mu pomóc. Mieszkam w bardzo małej miejscowości ale jeśli będzie taka potrzeba tj. Porada w specjalistycznej klinice dla zwierząt ( dotychcas nikt mi tego nie zalecał) oczywiście się tam udam. Na początku były to łysiejące place na łokciach co lekarz tłumaczył modzelami z racji gabarytów psa. Po kilku miesiącach zaczęły się biegunki i poradzono zmianę karmy o niższej zawartości białka. Następnie łysiejące, sączące rany na grzbiecie i lekkie wypadanie sierści na czubku ogona, miała to być grzybica. Dziś mój pies nie ma włosów na ogonie, łysy jak u szczura i zapewne mu zimno. Place na grzbiecie wyleczyłam rivanolem, modzele smaruję flucinar, lekko pomaga. Z racji różnych diagnoz zaczęłam sama czytać w internecie i zastanawiam się czy może to być wina białka? Moje pytanie brzmi - czy żywiennie psa karmą suchą (pedeegre lub chappi) może mieć wpływ na stan skóry mojego psa i czy wówczas go karmić. Czy drób może mieć niekorzystny wpływ. Nadmienię iż wcześniej kupowałam psu karmę brit i canun ale wg weterynarza miały zbyt wiele białka i stąd np częste biegunki. Teraz zamówiłam eukanuba sensitive skin ale mimo wszystko szukam opinii i ewentualnej rady jak postępowac aby nie skrzywdzić psa. Bardzo proszę o szczerą odpowiedź i wskazówki. Pozdrawiam serdecznie joanna Jeżeli poza zmianami skórnymi u psa występuje dodatkowo niechęć do ruchu, tendencja do tycia, bradykardia należy brać pod uwagę niedoczynność tarczycy lub inne zaburzenia hormonalne. Do odpowiedniej diagnozy potrzbne będą badania krwi oraz nie wykluczone, że lekarz zdecyduje się na wymaz ze skóry. Pozdrawiam.

szczurzy ogon u psa